Eerste dag kinderafdeling, Special Minds, Raften

Maandag 27 april (Koningsdag)

Vandaag ben ik begonnen op St. Cahterine. Dit is de kinderafdeling van het ziekenhuis. Er kunnen ongeveer 20 kindjes liggen op deze afdeling. De afdeling is opgesplitst in een stukje longontsteking en een stukje buikgriep (of andere buikproblemen). De dag verliep erg rustig. Ik merkte dat het nog rustiger was dan op St. Anne. De moeder/vader slaapt namelijk bij het kind en doet alle verzorging. De taak van de verpleegkundige is om de vitale functies te meten en af en toe medicijnen te delen. Dit gebeurd echter vaak maar 3x per dag, waardoor je de rest van de dag niet veel te doen hebt, helaas… De verpleegkundigen geven zelf ook aan dat het een rustige afdeling is. Ik vind dit wel erg jammer. Ik heb daarom ook gezegd dat ze me echt dingen kunnen vragen als er wat gedaan moet worden. Soms merk ik dat ze de taken zelf gaan doen, en omdat ze veel in het Filipijns praten, weet ik soms niet wat ze gaan doen. Het is daarom lastig voor mij om taken uit mezelf te doen en te weten of ik taken kan of mag uitvoeren. Ik vind het namelijk prettiger om bezig te zijn, dan mijn tijd uit te zitten. Hier reageerde ze positief op, en de middag was ik al wat drukker.

Van koningsdag heb ik helaas bijna niks meegekregen, wel wat op Facebook gezien. Vooral de tompouce miste ik heeeeel erg. Al de foto’s van Nederland en iedereen in het oranje, zorgde er wel voor dat ik een beetje heimwee kreeg die dag.

Dinsdag 28 april

Van Helen hadden we gehoord dat er vandaag een medical mission zou zijn, circumcision. We wisten zo snel niet wat het betekende, dus zeiden enthousiast ‘ja’ op het aanbod om mee te gaan om te assisteren. Pas later hoorde we van een Engelse vrijwilligster dat het ging om een besnijdenis. Oooo… uhm, naja we gaan wel gewoon en zien wel wat er gebeurd.
Nou het was me wat zeg. Rond 8.00 uur vertrokken we naar een sporthal. Deze sporthal is open en staat in het centrum van Calinan. Iedereen kan in en uit lopen. Aan het einde van de sporthal stonden zes tafels en midden in stonden stoelen met allemaal jongetjes met lange t-shirts erop. We waren helemaal verbaasd dat de besnijdenis op deze tafels zou plaatsvinden, gewoon waar iedereen het kan zien!!! Is er geen privacy? Blijkbaar niet. De besnijdenis is hier ook heel normaal, het hoort bij het geloof, maar ook als je als jongen niet besneden bent ‘hoor je er niet bij’. Pas na deze besnijdenis ben je een ‘echte man’. Deze jongetjes hebben een leeftijd van 7-9 jaar. En er wordt eigenlijk gewoon een feestdagje van gemaakt. Er draaide een muziekje op de achtergrond en aan de andere kant van het hele gebeuren, waren gewoon andere kinderen aan het basketballen. Soms vloog de bal over of onder een tafel waar de besnijdenis plaatsvond. Ook vlogen er vliegen en vogels voorbij, de vogels poepte soms net naast zo’n tafel. Niet echt hygiënisch als je het mij vraagt. Het was echt een hele belevenis. Sommige jongetjes schreeuwde het uit, andere waren wat rustiger. Ik heb alleen geassisteerd met het aangeven van spullen, ik wilde de handeling zelf zeker niet uitvoeren.
We zijn tot 12.30 uur bezig geweest om ongeveer 90 tot 100 jongetjes te besnijden.

Die middag hadden we een reflectiebijeenkomst met Helen. Hierin hebben we aangegeven dat we het soms lastig vinden om handelingen of taken in de ward te doen. We vinden het vaak erg rustig, en vroegen ons af of de verpleegkundige misschien ons meer wilde betrekken in het proces van een dag. Helen zou het hier met de afdelingen over hebben, hopelijk gebeurd er wat mee. Ook hebben we namelijk helemaal geen supervisor, iets wat wel de bedoeling was. Ook is ons onderzoek goed gekeurd, dus hier kunnen we ook veel mee aan de slag vanaf nu. Het was een heel fijn gesprek! Gelukkig hebben we het ook nog voor elkaar gekregen om een weekje vakantie tussen onze stage door te krijgen. Nu kunnen we 15 mei naar Palawan in plaats van 29 juni. In juni begint namelijk het regenseizoen, en dat is wel echt jammer als je naar Palawan wilt. Nu kunnen we hopelijk het mooie Palawan zien, met een lekker zonnetje. Ik heb er heel veel zin in.
Woensdag 29 april

Zoals elke woensdag zijn we weer wezen vaccineren in het Health Center. We gingen echt als een speer. We krijgen er echt handigheid in, echt super leuk. Rond 10.30 uur waren alle baby’tjes gevaccineerd.
Vorige week was Marije bij het wakeboarden haar ID-kaart vergeten, dus deze gingen Marije, Jaimy en ik ophalen. Je kunt daar heerlijk eten, dus we konden dit makkelijk met een lunch combineren. Zo’n kans sla ik natuurlijk niet over, de keuze tussen rijst of geen rijst is voor mij al vrij snel gemaakt haha. Ik kan nog steeds moeilijk wennen aan het eten helaas, maar tja eten moet ik toch… dus ik eet het wel gewoon ;).

Het was erg zonnig, dus ’s middags lekker naar het zwembad geweest.

Donderdag 30 april

Vandaag gingen Jaimy en ik een dagje stage lopen bij de precious minds en Jemaine en Marije gingen naar het weeshuis. Om 9.00 uur werden we verwacht, dachten we. Maar het hek bleef dicht, na 3x bellen en 2x aankloppen, zijn we toch maar weer terug naar het ziekenhuis gewandeld. Daar kwamen we Helen tegen en die zou even contact zoeken met de precious minds. Rond 9.30 uur konden we weer terug komen. ’s ochtends hielpen we met de activiteiten die ze elke ochtend doen. Er zijn zes kinderen, elk met hun eigen ‘probleem’. Dus elk kind heeft ook een eigen activiteit. Deze kinderen zijn allemaal ‘in de steek gelaten’ door hun ouders. Echt heel zielig, 1 meisje is doof, een jongen is blind en heeft autisme, een andere jongen heeft spasmen, een andere meisje is getraumatiseerd, en dan zijn er nog twee andere kinderen waar ik niet zeker van weet wat er ‘mis is met ze’.
Ik heb het dove meisje geholpen met haar activiteit. Ik moest in gebarentaal cijfers uitbeelden die zij moest opzoeken. Best leuk om ze te helpen, en zo heb ik ook nog gebarentaal geleerd.
Rond 11.30 uur was het tijd voor de lunch. Deze kinderen gaan ’s middags altijd slapen, dus pas om 15.00 uur konden we weer terug komen.
De middag was het tijd voor onze activiteit. Jaimy en ik hadden van Marije en Jemaine al gehoord dat we iets moesten voorbereiden, dus hadden we besloten om te verven. We hadden grote vellen papier gekocht, verf en kwasten. De vellen hadden we op de vloer geplakt en ze konden lekker verven. Er zat echt overal verf… op benen, armen, haren, op de grond! Groot drama, maar de kinderen vonden het geweldig. Geslaagde middag voor ze dus .

Gisteravond waren de ‘nieuwe Nederlandse meiden’ gekomen. We hebben ’s middags even kennis met ze gemaakt. Het zijn vier meiden van de ROC en studeren ook verpleegkunde. Nu moeten we dus de diensten gaan delen. We zien wel hoe het gaat worden, komt ook wel weer goed.
Maar met twee stagiaires tijdens één dienst is echt te veel. Nu zal ik dus ook avonddiensten moeten gaan draaien. Misschien ook wel leuk .

Vrijdag 1 mei (labour day)

Vandaag hadden we blijkbaar vrij, omdat het labour day was. Wist niet dat het ook voor verpleegkundigen zo was… maar prima. De ochtend hebben we gebruikt om aan ons onderzoek te werken, we hebben een hele vragenlijst opgesteld over de hygiëne in het ziekenhuis. Hopelijk kunnen we het iets verbeteren. We waren echt goed bezig die ochtend, trots op ons haha.

’s middags gingen we ons klaar maken om naar Davao te gaan. Vier vrijwilligers gaan morgen namelijk weer naar huis, dus natuurlijk weer afscheidsdrankjes drinken in Echelon, de nightclub. We hadden de nieuwe Nederlanders ook mee gevraagd.
We moesten alleen al vroeg naar Davao, omdat we 500 pesos ‘up front’ moesten betalen in het Crocodile park voor het water raften dat gepland staat op zondag, ben bang aaaaaahhhhh!
Rond 15.00 uur zijn we dus richting Davao gegaan, rond 17.00 uur waren we in G-mall. Boven G-mall zit ook Echelon, dus we waren mooi al op plek van bestemming en konden gezellig even wat eten.
Daarna nog eventjes winkels gekeken, maar omdat het labour day was, was het echt mega druk! Wel was ik echt opzoek naar een Davao shirt, dus ik wilde niet stoppen met shoppen voordat ik die had gevonden. Volgens mij tot ergernis van de andere, sorry sorry haha. Ik heb het shirt gevonden en was daarna helemaal blij. Op naar Echelon alvast. Onderweg er naar toe zagen we heel veel mensen Zumba doen, leek me beetje warm haha. Was wel echt leuk om te zien, zumba is hier heel populair.

Het was weer een gezellige avond. Deze keer lag ik om 03.00 uur op bed.

Zaterdag 2 mei

Vandaag lekker rustig dagje gehad. ’s ochtends voor school bezig geweest, alvast een beetje aan m’n case study begonnen. Ik kan ook hier nog steeds moeilijk niks doen… misschien leer ik het hier ooit nog haha, maar blijft moeilijk voor me.

’s middags afscheid genomen van de vrijwilligers. Vind ik nooit leuk om te doen . Ze verbleven bij ons in het huisje en ook al waren de meeste er maar twee weken, toch krijg je een band. Twee zijn weer onderweg naar de UK en twee weer naar Canada. Nu zijn we nog maar met z’n vijven, wij met z’n vieren en 1 Mexicaanse vrijwilligster, in ons huisje. In het andere huisje zitten namelijk de andere Nederlandse meiden.
Zondag komen er weer nieuwe vrijwilligers, de ‘internationale’ komen gelukkig in ons huisje. Ik vind het wel leuk om met allemaal verschillende nationaliteiten in een huis te wonen. Iedereen heeft andere gewoontes, erg leuk om te zien!

Vanavond mooi vroeg naar bed gegaan, morgen worden we namelijk om 08.00 uur al bij het raften verwacht. Dus 07.00 uur hier weg! Auau

Zondag 3 mei

Vanochtend schrok ik om 03.00 uur wakker van een schreeuw. De rat was er weer. Elke nacht loopt hier een rat rond, en wie als eerste naar de wc moet ’s nachts, ziet hem geheid! Deze keer de eer aan Jemaine. Gelukkig heb ik hem nog niet gezien. We hebben inmiddels al twee ratten kunnen doden, maar deze rat, bijna zo groot als een konijn, is erg moeilijk om te ‘killen’ helaas…

Om 06.00 uur ging de wekker, en ik was nog mega moe. Wie had het ook alweer bedacht om te gaan raften? Ikke echt niet! We namen om 07.00 uur een taxi naar het Crocodile Park en hier kwamen we om 08.00 uur aan. Hier kregen we uitleg over het raften en onze spullen. Ik was inmiddels wel wat zenuwachtig geworden.
Rond 09.00 uur vertrokken we naar de raft plaats. We hadden reddingsvesten aan en een helm op. We kregen goede uitleg en kregen een guide mee op de boot. Gelukkig maar… We waren met z’n 9-en (wij, de andere vier Nederlandse meiden, en Daniella uit Mexico), dus hadden twee boten. Het was erg leuk om te doen. Er waren vijf wat wildere stukken waar we door heen moesten. We hadden aangegeven dat we tussen wild en mild in wilde, maar al snel merkte we dat het niet zo wild was als we dachten. Dus dan maar helemaal voor wild. Er vielen een paar keer mensen uit de boot, maar we hadden goed geleerd hoe we ze er weer in konden krijgen, dus gelukkig was iedereen snel weer veilig in de boot. Ik ben er zelf niet ingevallen gelukkig. Wel wat blauwe plekken op m’n knieën opgelopen, omdat ik wel van de ene naar de andere kant van de boot ben gevallen haha.
Lunch was ook meegenomen op de boot, dus halverwege hebben we even een kleine stop gehouden om (natuurlijk) wat rijst te eten ;).
Op het einde moesten we met de boot onder een brug door, onze guide zei heel hard ‘pedellen snel’, dus wij als een gek peddelen. Knallen we mega hard tegen die brug aan… super grote scheur in de voorkant van de boot, de voorkant begon gelijk leeg te lopen. Ik dacht echt dat de hele boot leeg zou lopen, ik was wel even in paniek. Maar gelukkig bleef het alleen bij de voorkant en waren we heel dichtbij het einde. Onze guide is nu wel 2 weken geschorst, omdat dit al de derde keer is dat hij een boot ‘kapot maakt’. We voelde ons erg schuldig en hebben wel 100x onze excuses aangeboden. Hij vond dit natuurlijk helemaal niet nodig, en zij dat het ook door de stroming van de rivier kwam. Hopelijk wordt hij niet echt ontslagen!
Om 15.00 uur waren we weer terug in het Crocodile park. Hier kregen we een cd met foto’s en een t-shirt,en konden we ons even afspoelen. Had ik het maar geweten dan had ik shampoo meegenomen, jammer! Verder was het echt super goed geregeld. Geslaagde ochtend/middag!

Jaimy, Marije en ik hebben nog even wat gegeten in Davao. De andere zijn gelijk terug gegaan naar Calinan. Rond 20.00 uur waren we weer terug. Gelijk even onder de douche gesprongen, het water was namelijk erg bruinachtig. Niet echt heel schoon leek me.

Inmiddels zijn er ook nieuwe vrijwilligers gekomen, maar ik heb ze nog niet allemaal ontmoet. Dat zal morgen wel komen. Ik ben benieuwd!

Volgende week horen jullie weer van me 

Kus Jennifer