Prenataal spreekuur en Potentiële stageplekken

Maandag 4 mei

Vandaag weer een dagje stage gelopen op de kinderafdeling. Het was een rustige dag.
Wel lag er een jongetje op de afdeling die besneden was. De dokter kwam om de wond schoon te maken, dus ik wilde wel even meekijken. Ik stond helemaal versteld toen ik zag dat ze de bodem van een flesje gebruikte om om de penis heen te doen, zodat het shirt de wond niet kan aanraken. Het flesje rafelde en prikte zo in de huid! Ze zijn hier dan wel creatief, maar of dat soms beter is…
Ook lag er een jongetje die een grote testikel had, waarschijnlijk zat er vocht in. De oorzaak kan een infectie zijn. De dokter besloot om medicijnen te geven en te kijken of het kleiner wordt. Hij geeft dit twee jaar de tijd!!!! Tot dat het jongetje vijf jaar is, is het dan nog niet goed, dan gaan ze pas opereren.

Dinsdag 5 mei

Vandaag heb ik alleen een ochtend stage gelopen op de kinderafdeling. ’s middags was er een abortus waar ik bij mee heb gekeken. Deze vrouw was 13 weken zwanger, maar had een miskraam gekregen. De embryo was ook maar 7 weken, het kindje is daarna gestopt met groeien. Het embryo had het lichaam al eerder verlaten, dus die heb ik niet gezien.
Wat ik echt erg vond was dat de vrouw niet genoeg geld had om een sterkere narcose te betalen. Hierdoor voelde ze erg veel pijn. Dit is niet de eerste keer dat ik zo’n verhaal hoor. Er zijn veel mensen die geen geld hebben voor medicatie en daardoor zelfs komen te overlijden. Echt heftig.
Ook de operatie ruimte is niet zo steriel als dat ik gewend ben. Ik vraag me toch sterk af hoe vaak hier infecties voorkomen! Of doen we het in Nederland TE overdreven?
Verder hadden we die middag nog weer gewerkt aan ons onderzoek! Goede studentjes he ;)

Woensdag 6 mei

Het was vandaag zo rustig op de afdeling dat ik lekker veel aan m’n casestudy heb kunnen werken. Ook wel prettig.

Donderdag 7 mei

Vannacht wakker geworden door Marije, ze voelde zich echt niet lekker. Ik dacht in eerste instantie dat het door het eten kwam. Achteraf bleek dit niet zo te zijn. Ze werd via de ER opgenomen met een parasiet! Alleen wilde we niet dat Marije in het ziekenhuis zou gaan liggen, dus hebben we met z’n alle voor haar gezorgd. Ze kreeg namelijk een infuus en ook antibiotica via dit infuus. Het infuus hing midden in de kamer aan de waslijn, het was echt een grappig gezicht. Gelukkig knapte ze snel op van de antibiotica.

Die ochtend zijn we zonder Marije naar het health center geweest voor de prenatale controles. Hier kwamen veel zwangere vrouwen en legde de verloskundige aan ons uit hoe we konden voelen waar het hoofdje van de baby was en waar de rug was. We moesten dus goed de buik voelen, meten hoe groot de buik was en het hartje beluisteren. Ik vond het leuk om te doen! Het duurde niet heel lang, rond 11.00 uur waren we al weer terug.
Er werd nog aan ons gevraagd of we een keer mee wilde naar het delivery center! Ja tuurlijk, dus dat staat voor volgende week op het programma .

Die nacht had ik nachtdienst, ik ben twee keer met Marije naar de ER gelopen voor haar antibiotica en ik heb één keer haar infuuszak verwisseld. Dus om de zoveel uur ging m’n wekker. Ach zo erg vond ik het niet, gelukkig gaat het nu beter met haar.


Vrijdag 8 mei

Om 9.00 uur gingen we op weg naar verschillende instituten, waar we misschien een dagje (of meerdere dagen) stage kunnen lopen. Eerst gingen we Helen ophalen, al snel bleek dat we niet de goede kleren aan hadden. Ik had gewoon een korte broek en hempje aan, maar dat mag niet. Je moet een lange broek aan en je schouders moeten bedekt zijn. De rede weet ik ook nog niet helemaal.
Een uur later dan gepland, kwamen we aan bij onze eerste potentiele stage plek, de Rehab.
Hier zitten verschillende mensen met een verslaving, van jong tot oud. Echt heftig! Toen we aankwamen was er één of andere viering met veel dansen en zingen (zie je heel veel hier). Het was best leuk om te zien, maar ik vond het ook wel raar dat we er bij zaten. De viering was namelijk georganiseerd door psychologie studenten die vandaag hun laatste stage dag daar hadden. Omdat we zolang bij de viering moesten kijken, hebben we niet echt een rondleiding gehad. Erg jammer, maar we komen zeker nog een keer terug om stage te lopen!

Helen nam ons mee naar een bufet restaurant. Het eten was best oké, maar toen ik na het eten naar de wc ging zag ik een muis iel! Hopelijk word ik niet ziek van het eten.

Na de lunch gingen we naar de abused girls. Hier zitten alleen maar meisjes die seksueel of lichamelijk misbruikt zijn. Volgens mij was de jongste 9 en oudste 16, ook weer heel heftig om te zien. Sommige zijn nog zo klein. Na een voorstel rondje gingen we in gesprek met de meiden. Al snel bleek dat ze het leuk vonden om onze haren te vlechten, dus iedereen ging met mooie haren weer de deur uit.
In deze instelling werken ze wel naar ontslag toe, echter worden deze meisjes vaak misbruikt door familie. Maar deze familie krijgt geen counseling of iets, ik ben dus echt benieuwd hoe het gaat als deze meisjes weer terug gaan naar hun familie.

Na de abused girls gingen we naar het kantoor van de ‘jeugdgevangenis’. Hier zitten alleen maar jongens die een crime hebben gepleegd, maar te jong zijn om naar de gevangenis te gaan.
Ook zorgen er mensen van dit kantoor ervoor dat minderjarige die bijvoorbeeld alleen willen reizen met het vliegtuig, of rondzwerven op straat worden opgehaald door de politie en wordt er gekeken waarom deze jongens rondzwerven en wat ze ze kunnen bieden. Het lijkt me een uitdaging om hier stage te lopen!

Onze laatste stop was het Mother Theresa huis. Hier liggen ongeveer 30 kinderen die door hun ouders in de steek zijn gelaten. Het was echt te zielig om te zien! Zoveel lieve, schattige baby’tjes en peuters/kleuters. Veel van deze kinderen lagen gewoon in een bedje, zonder speelgoed of iets, gewoon te wachten tot dat ze wat aandacht kregen. Er waren namelijk maar twee vrouwen die er werkte/woonde. Veel van deze kinderen waren gewoon ‘normaal’, er waren er maar een paar die echt wat mankeerde. Voordat we aankwamen hebben we van ons sponsorgeld luiers gekocht, we zijn van plan om hier zeker nog meer sponsorgeld aan uit te geven. Deze kinderen hebben namelijk 0 speelgoed en hun ontwikkeling wordt zo dus helemaal niet geprikkeld. Ik vond het echt super erg om te zien. We gaan zeker nog een keer terug. En mocht ik ooit een kind willen adopteren, ik weet zeker dat ik ze dan uit het Mother Theresa huis wil hebben.

Pas rond 19.30 uur waren we weer terug in Calinan. Snel even een pizza gegeten bij de coffeespot. Opeens kwam Marije aan rennen… ik dacht ‘ohnee weer ziek, wat is er’. Kwam ze vertellen dat er een vrouw vanavond zou bevallen en of we mee wilde kijken. YES of course! We moesten wachten op een smsje van de arts. Toen ik om 22.00 uur nog niks had gehoord, ging ik toch maar eventjes op bed liggen. Om 01.30 uur maakte Marije me wakker! Nu stond ze echt op het punt van bevallen. Snel beetje wakker worden, uniform aan en hop naar het ziekenhuis.
Het was de eerste keer dat ik een bevalling zag, en ik vond het raar dat opeens het kindje niet meer werd gemonitord (het had nog maar een hartslag van 50), maar de bevalling verliep zo rustig en relaxed. Ik denk wel dat wij in Nederland daar wat van kunnen leren. Het kindje werd rond 03.00 uur geboren, een jongetje en helemaal gezond. Ik vond het echt super mooi om te zien. Wat me ook nog opviel was dat de ouders helemaal niet gefeliciteerd werden, en de moeder en vader zagen er ook niet heel blij uit… misschien nog even wennen aan het idee, kan natuurlijk. Ook knipt de vader hier de navelstreng niet door, echt iets Nederlands dus.
Toen we weer weg gingen hebben we de ouders nog wel gefeliciteerd met de geboorte van hun zoon, dan maar lekker Nederlands haha.

Zaterdag 9 mei

Eerst maar eens lekker uitslapen, twee gebroken nachten maakt je best moe! Rond 11.00 uur opgestaan en lekker rustig aangedaan. ’s middags aan het zwembad gelegen en lekker gegeten bij de coffeespot. ’s avonds wat aan school gewerkt en op tijd naar bed. De regen kwam ’s avonds echt met bakken uit de hemel, en een heel kikkerorkest was er gaande buiten. Ik ga dan liever m’n bed in. Er sprong er ook ééntje bijna naar binnen iel zooooo eng! Lekker veilig in m’n klamboe haha.

Zondag 10 mei

Vandaag ook weer een rustige dag gehad. We wilde naar het strand in Davao. We waren er namelijk achter gekomen dat die er gewoon is in Davao! Alleen het strand was toch iets minder dan we hadden gedacht. Wel was er een paar 100 meter verderop een heerlijk zwembad met uitzicht op zee. Dus daar lekker de hele middag doorgebracht. Het was heerlijk.

Vrijdag ga ik naar Palawan, ik heb er heel veel zin in! Daarna komt er weer een blog.
Tot over ongeveer twee weekjes!

Kus xxx