Stage, Eagle Parc en Zipline

Het eerste weekend in de Filipijnen is heel rustig verlopen.
Zaterdag stonden we al vroeg op om naar Davao te gaan. We hadden namelijk allemaal nog een witte broek nodig voor bij ons uniform. De ‘chauffeur’ van het ziekenhuis heeft ons naar een shoppingcenter in Davao gebracht en heeft daar 3 uur op ons zitten wachten, zodat wij rustig konden rond kijken. Super aardig, maar schijnbaar is het hier heel normaal. Na die drie uur shoppen, waarbij we alleen het hoog nodige hebben gekocht… goed he?! Handdoeken, uniform en Filipijnse telefoons, zijn we weer terug gegaan naar Calinan.
Vrijdag waren alle winkels dicht, omdat het goede vrijdag was dus zaterdag was het hoog tijd om eens boodschappen te gaan doen. Met de tricycle (wordt heel veel als vervoersmiddel gebruikt) zijn we naar het stadje gegaan. Voordat we de supermarkt ingingen werden we helemaal gechecked door een vrouwtje die bij de deur stond. Hier zijn echt overal beveiligers met echt mega geweren! LOMP.
De supermarkt is echt heel anders, ze hebben mega veel klein verpakkingen wat mij helemaal niet handig lijkt, maar ja… hier zijn ze er dol op. Dit zorgt er ook voor dat we eeuwen in de rij stonden bij de kassa. Volgens de andere Nederlandse meiden is dat normaal hier, van doorwerken hebben ze ook nog nooit gehoord volgens mij. Maar goed, we hadden de tijd. Veel water ingeslagen en wat chips en snoep natuurlijk. Heb ik hier wel nodig, de rijst bevalt me nog niet helemaal. Ik denk dat ik er echt nog even aan moet wennen. Komt goed komt goed, om de hoek zit namelijk een lekker restaurant waar je heerlijke pizza’s kan kopen voor nog geen €2,50! Hier zijn we die avond dan ook gaan eten, smaakte heerlijk.
De volgende ochtend hebben we uitgeslapen en werden we meegevraagd om samen met twee andere Nederlandse meiden naar het zwembad te gaan. Hier zeiden we geen nee tegen, het was namelijk heerlijk weer en we wilde wel even weg uit de ‘arme omgeving’. Het zwembad was heerlijk en ik probeerde wat aan mijn ‘tan’ te doen. Wel iets verkleurd, gelukkig niet verbrand!
Die avond vroeg naar bed gegaan, want morgen is onze eerste ochtenddienst.

Maandag 6 april ’15 Eerste stage dag
We moesten vroeg opstaan, want onze eerste stage dag begint vandaag. Ochtend dienst van 7.00 uur tot 15.00 uur. Ik begin op St. Anne’s ward. Een afdeling waar zwangere vrouwen liggen, maar ook verschillende patiënten met longontstekingen. Het loopt hier volgens mij allemaal een beetje door elkaar. Het was echt een hele rustige dag, ik liep mee met de Head Nurse van de afdeling. Hij heeft me veel dingen laten zien, maar was ook veel bezig met het rapporteren en hier kon ik niet bij helpen. Ik heb daarom ook veel op een stoel gezeten en niet heel veel kunnen doen. Ik was blij toen het middagpauze was en dat ik even wat kon eten, ik viel bijna in slaap zo weinig had ik te doen.
De eerste dag viel helaas voor ons alle vier tegen. Hopelijk gaat het morgen beter.
De andere Nederlandse meiden waren van plan om naar Davao te gaan om bij een Frans restaurant te eten. Ze hadden namelijk een meisje bij de Rehab ontmoet, zij liepen daar stage, en het Franse restaurant is van haar vader. Jaimy, Jemaine en ik zijn mee gegaan. Marije was erg moe en besloot daarom om bij het ziekenhuis te blijven. We gingen met de Altrey naar Davao, dit duurde ongeveer een uurtje, maar kost geen drol. Het eten was heerlijk, ik had een steak met patat. Daar was ik echt al aan toe… erg he na drie dagen! We hebben een heerlijk drie gangen menu gegeten voor maar €20,-.
Ze hebben ons ook nog even het Nederlandse restaurant laten zien, hier moeten we zeker ook nog een keer gaan eten. Rond 23.00 uur waren we weer terug in ons huisje. Snel slapen, want morgen natuurlijk weer dienst.

Dinsdag 7 april ’15
De tweede stage dag was al veel beter. Ik heb veel medicijnen klaar gemaakt en gedeeld. Ik heb een fijne begeleider, die me nu al veel meer liet doen. Ik merk wel dat ik er zelf initiatief in moet nemen, maar dat vind ik geen probleem. Ook heb ik voor het eerste een skin-test gezet. Hierbij spuit je vloeistof onder de huid, nog nooit van me leven gedaan. Ook niet op school gehad, maar hier mag je alles proberen. Ik was wel een beetje zenuwachtig, wat zou die patiënt er wel niet van vinden. Helaas heb ik weinig patiëntencontact, omdat de meeste mensen Engels slecht beheersen. Dit vind ik wel echt jammer. De eerste keer dat ik de skin-test plaatse ging het helaas mis. De tweede keer lukte het wel, ik was helemaal trots op mezelf haha.
Ook heb ik gezien hoe ze hier de longen uitzuigen, nou patiënt vriendelijk vind ik het niet. De slang werd er naar mijn idee met geweld ingeduwd. Ik vond het erg vies om te zien!

Woensdag 8 april ‘15
Vandaag was het de bedoeling om naar het health center te gaan, maar Helen had dit nog niet op tijd kunnen regelen. Dus weer dienst in het ziekenhuis… Ik had aangegeven dat ik heeeeeel graag een bevalling wilde zien. En dit kon vandaag! Rond 11.00 uur werd de mevrouw naar de DR (Delivery Room) gebracht. De bevalling ging erg moeizaam, dus de arts zij tegen mij een Jemaine ‘waarom gaan jullie eerst niet nog even lunchen?’. Het is hier heel belangrijk dat je goed eet. Dus naja dat deden we dan maar. En natuurlijk je raad het al...toen we terug kwamen was het kind geboren. Helaas, maar er worden hier heel veel kinderen geboren, dus ik krijg nog wel een kans .

Donderdag 9 april ’15
Vandaag ben ik gelukkig de hele dag druk geweest op stage. De Head Nurse was gisteren vrij, dus werd ik begeleid door iemand anders. Gelukkig was hij er vandaag wel weer en heeft hij me veel laten zien. Ik heb veel vitale functies gemeten en weer bezig geweest met de medicijnen. De vitale functies moeten weer lekker handmatig, leer ik dat ook mooi weer, het was namelijk alweer een beetje weg gezakt. Ook veel met rapporteren bezig geweest, alles moet weer handmatig, dus dat is wel weer even wennen. Vooral hoe ze hier schrijven maakt het lastig, ik kan het echt niet lezen! Hier hebben we alle vier last van haha.
’s Avonds alweer uit eten gegaan bij de Coffeespot en lekker drankjes gedaan en spelletjes gespeeld met de andere Nederlandse meiden. Het was erg gezellig, we hadden ten sloten weekend.

Vrijdag 10 april ‘15
Vanochtend met Helen naar ‘Special Minds’ geweest. Dit is een huis waar zes kinderen wonen met een handicap. Ze hebben echt een heel mooi huis, ze hebben geluk dat ze daar wonen vind ik. Al deze zes kinderen zijn ‘verbannen’ bij hun ouders. Echt zielig. Daarna hebben we ook nog een bezoek gebracht bij het weeshuis. Hier wonen veel kinderen die geen ouders meer hebben, of ze zijn in de steek gelaten door hun ouders. Als welkom gingen ze voor ons zingen en dansen, dit konden ze echt heel goed en was mooi om te zien.

Met Helen hebben we afgesproken dat wel elke donderdag of in het weeshuis of bij de Special Minds stage mogen lopen. Dus twee aan twee en dan om de week wisselen. Super leuk .

Rond 13.00 uur nog even lekker wezen zwemmen en ’s avond gezellig drankje gedronken met het personeel van het ziekenhuis.

Zaterdag 11 april ‘15
Vandaag naar het Eagle Parc geweest. Dit is een soort van kleine dierentuin waar veel vogels zitten, onder andere natuurlijk de Philippine Eagle.
Het duurde wel even voordat we er waren. We hadden namelijk een tricycle genomen, maar omdat we een best wel grote berg op moesten, kon die motor het niet meer aan. Die man zei maar steeds dat we moesten wachten en dat zijn tricyle het wel weer ging doen, maar hier hadden we na 20minuten wel genoeg van. We besloten een andere tricycle te nemen. Deze man zei dat hij wel op ons zou wachten als wij in het park waren, zodat hij ons ook weer terug kon brengen naar het ziekenhuis als we klaar waren in het park.

De Eagles zijn echt grote vogels, in dit park hebben ze ook een soort van fockprogramma. We hadden een gids die ons heel veel vertelde over de Eagle, dit was heel leuk. Hij vertelde onder andere dat er nog maar 400 paren zijn in het wild. En dat ze dus met de informatie die ze in het park geven, willen zorgen dat dit er meer worden.
Het was echt een leuk park en leuke dag!

Zondag 12 april ‘15
Eigenlijk hadden we voor vandaag niet heel veel plannen, maar toch wilde we wat gaan doen. We besloten om een taxi te pakken naar Davao en om naar een Zipline (kabelbaan) te gaan. We hadden gratis tickets, dus dan gaan we natuurlijk als echte Nederlanders daar wel gebruik van maken. We reden een hele mooie toeristische route naar de Zipline en zaten echt hoog in de bergen naar mijn idee. Gelukkig viel de Zipline mee, onder ons waren vooral bomen dus het leek niet zo hoog. Ook was de Zipline in totaal denk ik maar 300 meter lang. Het was echt leuk om een keer te doen. Er schijnt er nog één te zijn in Davao die wat langer en enger is, dus die willen we zeker ook nog een keer gaan proberen.
Ook hebben we nog een vlindertuin bezocht, deze vond ik niet heel bijzonder. Het was erg klein en lijkt veel op de Nederlandse vlindertuinen.

Dingen die mijn zijn opgevallen :
• Haast geen patiëntencontact, dit omdat elke patiënt een watcher heeft die voor de patiënt zorgt. Je gaat alleen naar de patiënt als de vitale functies gemeten moeten worden of als je medicijnen deelt.
• 0 hygiëne, er wordt haast geen alcohol gebruikt en als de temperatuur wordt gemeten, onder de arm, gaat dit zonder schoon te maken van de een naar de andere.
• Er zijn geen bellen, zo als ik al zei zijn er watchters’, deze mensen liggen bijna de hele dag bij de patiënt in bed en komen naar ons toe als er iets met de patiënt is.
• De vpk geeft het recept voor de medicijnen aan de watcher van de patiënt en deze haalt en betaald deze medicijnen bij de apotheek van het ziekenhuis.
• Tijdens de bevalling werd er niks gemonitord, de moeder en het kind ook niet.

Ik hou jullie op de hoogte!

Groetjes Jennifer xx