Concert weeshuiskinderen, Stappen en Wakeboarden

Ik heb een relatief rustige week gehad.
Maandag en dinsdag heb ik weer stage gelopen op St. Anne ward. Woensdag zijn we weer naar het Health center geweest. We zouden om 8.00 uur opgehaald worden, maar de Filipijnen zijn niet zo van de klok. Rond 9.15 uur vertrokken we naar het Health Center. Deze keer ging het bij mij stukken beter. Het zijn subcutane en intramusculaire injecties die we moeten geven. Ik heb deze keer veel subcutane injecties gezet, goede oefening! Rond 11.30 uur gingen we weer terug naar het ziekenhuis. Samen met Jaimy en Marije heb ik gelunched bij de coffespot. Het was een lekkere rustige vrije middag.

Donderdag 23 april ging ik samen met Jaimy naar het weeshuis. Marije en Jemaine gingen naar de Special Minds. Volgende week wisselen we om.
Om 9.00 uur stonden we bij het weeshuis, echter had ze ons niet verwacht. De weeshuiskindjes zijn bezig met het voorbereiden van een concert, het is een concert voor de kinderen in de bergen. Ze zamelen geld in voor deze kinderen. Al het geld dat ze ophalen met de cd die ze hebben opgenomen, gaat naar deze kinderen. ‘S ochtends waren ze dus erg druk met oefenen, maar ’s middags zouden ze de generale repetitie hebben in Davao. De vrouw van het weeshuis vroeg of wij misschien mee wilde gaan, de kinderen zouden dit erg leuk vinden. Het weeshuis wordt gesponsord door Nederlanders, dus het was natuurlijk erg leuk dat wij als Nederlanders er bij zouden zijn. Om 12.00 uur zouden we opgehaald worden om naar Davao te gaan. Prima, wij wilde wel mee! We gingen rond 11.30 uur lunchen, we dachten het wordt toch ‘Filipijnse tijd’ dus tijd zat. Maar nu stond ze om 11.45 uur op de stoep. Snel nog even plassen, spullen pakken en hop in het busje. We zaten volgens mij met 17 mensen in één busje, maar wij hadden goede plekken. Ze vonden het namelijk heel belangrijk dat wij goed konden zitten, eigenlijk best zielig en ook erg ongemakkelijk.
Rond 13.00 uur waren we in Davao in een gym, het zag er erg oud uit. We hebben daar tot ongeveer 18.00 uur gezeten. Het was erg leuk om te zien hoe de kindjes zingen en dansen. Maar soms stonden wij als blanke meer in de belangstelling dan zij. Dit vonden Jaimy en ik echt wel vervelend. Elke keer werden er stoelen voor ons gehaald, zodat we goed konden zitten. We zeiden steeds dat dit echt niet nodig was, maar ja…
Rond 19.30 uur waren we weer terug in Calinan. Rond 18.00 uur is het ook hier spits, en echt mega druk op de weg. Nog erger dan in Nederland, dus dan doe je 1,5 uur over 20km. Gelukkig zat er airco in de auto, alleen kregen we wel echt honger. Eten wordt hier altijd om 18.00 uur geserveerd, dus daar waren we te laat voor. Dan maar naar de coffeespot, pasta eten (vonden we ook heel vervelend, not).
De vrouw van het weeshuis had gevraagd of we morgen wilde helpen bij het echte concert. Ze zouden het echt heel erg leuk vinden als we mee konden gaan, om te helpen met de voorbereidingen zoals make-up etc. Ze zei het op zo’n manier dat we echt geen nee konden zeggen. Ook heeft ze 5 cd’s aan ons beide verkocht, ook om deze kinderen te sponseren. Tuurlijk doen we dat! Ze stond te springen van blijdschap. We zeiden wel dat we eigenlijk gewoon stage hebben in het ziekenhuis tot 15.00 uur, maar dat we aan Helen zouden vragen of we alleen de ochtend konden werken. Helen vond dit natuurlijk geen probleem, en ook Marije en Jemaine wilde graag mee.

Vrijdag ochtend heb ik mijn laatste stage dag gehad op St. Anne ward. Ik heb veel zelfstandig kunnen werken, erg prettig. Volgende week begin ik op St. Catherina, de kinderafdeling. Hier ga ik weer drie weken stage lopen. Ik ben benieuwd en heb er zin in! 
Rond 15.00 (vrijdag) uur zijn we vertrokken naar Davao, we moesten om 18.30 uur in de gym zijn. Maar wilde van te voren nog even wat eten. We gingen naar de Pancake place, waar ik een Jumboburger heb gegeten haha. Bij de McDonalds nog even een ijsje gehaald. Daarna een taxi gepakt naar de gym, we hadden namelijk geen idee waar we moesten zijn en een taxi is dan handiger dan een jeepney of altrey.
We waren eerder dan gepland bij de gym, rond 18.00 uur waren we er. De kinderen werden al klaargemaakt door professionele make-up artists. Naja dan hoeven wij dat niet meer te doen. We kregen front row seats, natuurlijk. Nadat de kinderen hun traditionele kleding aan hadden, was het tijd voor de foto’s. En daarna nog meer mensen die met ons op de foto wilde. Om 19.00 uur begon het concert, het was leuk om te zien. Ook volwassenen zongen, het was alleen erg jammer dat alles, op één liedje na, in het Filipijns was. Hierdoor raakte de liedjes mij niet zoals het zou moeten. Met de cd’s die ze aan ons verkocht hebben, willen ze zorgen dat wij ze uitdelen in Nederland, zodat ze internationaal ook bekendheid krijgen voor het probleem in de bergen hier. (Dus bereid je maar voor als ik terug ben…. veel Filipijnse liedjes luisteren haha!) Het is wel echt zonde dat de liedjes in het Filipijns zijn. De vrouw van het weeshuis zei dat ze een volgend album gaan opnemen in het Engels. Deze kinderen kunnen echt mega goed zingen.
Dr. Robillo was ook bij het concert, de baas van het ziekenhuis. Het weeshuis staat namelijk op zijn grond, en hij zorgt ook voor deze kinderen. Het was wel erg leek om mee gemaakt te hebben.

De andere vrijwilligers waren in Echelon, de nachtclub in Davao. Eén van de vrijwilligers was namelijk jarig, en dat moest gevierd worden. Via text wisten we waar ze waren en wilde we ook nog wel even een drankje gaan doen. Dr. Robillo wilden ons er wel even heen brengen, echt heel aardig. Rond 22.00 uur waren we in de nachtclub. Het zag er echt wel fancy uit, maar druk was het niet. De drankjes waren ook goedkoop, dus mooi goedkoop avondje. Het was erg gezellig. Rond 5.00 uur lag ik in bed.

Zaterdag werd iedereen om 10.00 uur alweer wakker, ik probeerde het ook, maar was echt nog te moe haha. Ik ben niks meer gewend joh! Rond de middag gingen we naar het zwembad, even uitbrakken. ’s Avond hebben we met z’n alle bij de coffespot gegeten. Helaas is het echt een klein ‘restaurant’ dus pas na 1,5 uur had iedereen zijn eten. Maar ja.. alles beter dan de rijst hier haha.
Iedereen lag om 20.00 uur al op bed, het was een relaxte dag.

Zondag 26 april zijn we gaan wakebaorden. Ik wist niet wat ik me er bij moest voorstellen. We kregen een kleine introductie en daar ging ik. Het was echt mega moeilijk! De eerste 6x viel ik echt steeds in het begin. Daarna ging ik een stukje verder! En op het eind kon ik het hele rondje, ik was echt super blij haha. We gingen volgens mij met 14 man wakeboarden, waarvan 4 een rondje konden, waaronder ik dus. Nooit verwacht ;). Ik denk wel dat ik het ga voelen in m’n armen. Nadat ik een rondje had gemaakt, viel ik zo hard op het water dat ik ook nog eens last heb van m’n nek. Volgens de andere maakte ik een hele rare back flip, maar ja gaat wel weer over.
We gaan het zeker nog eens doen!

Zoals ik al zei begin ik morgen op een nieuwe afdeling. Ik vind het prettig dat er afwisseling is, zo leer ik ook lekker veel.
Iedereen een fijne Koningsdag morgen, jullie horen weer van me!

Kus Jennifer xx