Reis en eerste dag
Door: Jennifer van Zwol
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
03 April 2015 | Filipijnen, Calinan
Nou dat was me een lange reis.!
Dinsdagochtend (31maart) vertrok ik samen met mama uit Goor opweg naar Deventer waar we Brandon gingen ophalen. Vanaf daar reden we daar naar Schiphol. Het waaide echt super hard, en ik had vanochtend al gehoord dat er heel wat vluchten gecancelled en vertraagd waren. Rond 13.00 uur waren we op Schiphol. Samen met mama en Brandon heb ik nog even gelunched. Rond 15.00 uur zouden ook de Jaimy en Jemaine op Schiphol zijn. Dit ging allemaal soepel. De vlucht zou nog steeds om 18.10 uur gaan.
Na het inchecken was het tijd om afscheid te nemen van mama en Brandon. Dat vond ik wel even moeilijk, nu was het zo echt. We gingen snel daarna door de paspoort controle en hoorde toen ook dat onze vlucht flink vertraagd zou zijn. Naja niks aan te doen, maar wel erg balen. Want hierdoor zouden we onze aansluiting in Istanboel missen. Rond 20.30 uur zaten we in het vliegtuig om rond 01.00 uur in Istanboel te landen. Inderdaad onze volgende vlucht gemist. Turkisch airlines zou onze vlucht ombooken en ons een hotel aanbieden. Tja.. er zat niks anders op. Bij de transfer bali ging alles erg langzaam. Eerst zouden we drie dagen in Istanboel moeten blijven, maar hier gingen we niet mee akkoord. Er werd ons nu een vlucht aangeboden van Malasia airlines, via KL en door naar Manila. Wel pas de volgende dag om 15.10 uur. Er was helaas geen andere keuze. De transfer duurde ongeveer 1,5 uur!! Pfff... toen onze bagage ophalen. Ook hier bleek iets mis mee te zijn. Volgens de meneer bij de 'lost en found' bali stond onze bagage nog in Amsterdam. Na 5 minuten was dit toch niet het geval. Na een uur zoeken en wachten, kwam daar toch onze bagage. Nu nog een hotel regelen. Dit ging gelukkig wel snel. Met een busje werden we naar een hotel gebracht. Dit duurde minstens 20min. Ik had geen idee waar we heen gingen, het was donker en we maakte allemaal rare bochten. Het hotel was super mooi. Mooi bed en heerlijke douche. Wel duurde het nog eens een uur voordat we ingechecked waren in het hotel. Toen hadden we ook nog eens maar 2 bedden... dus weer opnieuw naar beneden voor een nieuwe kamer. Om 05.00 uur lagen we dan eindelijk op bed. De volgende dag moesten we alweer om 12.00 uur op het vliegveld zijn. Dus slapen duurde maar kort.. 5 uurtjes helaas. De terugreis met het busje naar het vliegveld duurde maar liefst 1,5 uur. Ik weet niet wat me overkwam. Rijden als een gekke... 3 keer bijna een botsing. Om 14.00 uur op het vliegveld. Werd nog krap.! Snel inchecken en door naar de gate. Deze vlucht ging prima, heerlijk kunnen slapen. Ook de overstap in KL ging prima. Rond 12.00 uur op 2 april kwamen we aan in Manila. Hier moesten we een nieuwe vlucht boeken, omdat we die van de avond ervoor hadden gemist. Na dat we onze tassen hadden opgehaald, vroegen we aan de eerste de beste waar we een nieuwe vlucht moesten boeken. We werden opeens in een busje geduwd, en reden weg.! HELP dacht ik. Dit is waar ze ons zo voor hebben gewaarschuwd, en we zijn er nog geen 5 minuten en trappen er zo in. We werden naar een klein kantoortje van Philippine Airlines gebracht, waar we een nieuwe vlucht konden boeken. Er waren schijnbaar nog maar 5 plekken in het vliegtuig, dus we moesten snel beslissen. We waren zo zat van het reizen, dus wilde eigenlijk wel heeeel graag door! Dus toch maar deze vlucht geboekt, duur grapje maar ja. Moesten pinnen bij de automaat, want door kon het niet, maar dit werkte tot 5x toe niet. Vond het wel eng. Hoop dat het goed ging. Daarna kon het opeens in het kantoortje toch wel. Vreemd...
Na lang wachten, ook deze vlucht was weer vertraagd, kwamen we dan om 21.00 uur lokale tijd toch aan in Davao. Gelukkig stond mam Helen ons al op te wachten. We gingen met een auto eerst even langs een ATM op goede vrijdag is hier alles dicht. Dus wel handig om even wat te hebben. Daarna eten!! M'n buik werd gelijk even getest. Rijst met beef, best lekker. Daarna door naar Calinan. De weg was donker, dus heb er niks van gezien. Ik was inmiddels zo moe dat ik graag naar m'n bed wilde. Marije zat al op ons te wachten. Onze kamer werd laten zien, klein kamertje met 2 stapelbedden. In het huisje zitten nog meer Nederlandse meiden. Dus het is groter dan ik had verwacht. 4 van deze meiden gaan morgen naar huis, dus kunnen wij een groter kamer krijgen. Veel beter. Ik ging daarna gelijk slapen. Ik was kapot. Heerlijk geslapen!
Vrijdag 3 april
Vandaag staat er om 10.00 uur een orientatie gepland met Helen in het ziekenhuis. Helen is de head nurse en wordt ook onze supervisor. Om 9.00 uur opgestaan. Kom ik gelijk in het goede ritme. Gedouched, ze hebben hier alleen koud water brrr echt effe wennen. Durf er niet helemaal onder te staan. Mij veel te koud haha. Gelukkig is het hier warm, vandaag was het 35graden. Wel even wennen. Ook noodles als ontbijt was niet helemaal m'n ding. Was daarna ook wel even misselijk.
De orientatie was leuk. Maar wel echt schokkend. Het is heel oud en arm. Kleine kamers, sommige patienten slapen met z'n zessen op een kamer. Of delen zelfs een bed.
We gaan diensten van 8 uur draaien. De nurses hier draaien 12 uur diensten, maar dat hoeven wij gelukkig niet. Ik ben in de weekenden vrij en ga elke woensdag naar een Health Center om daar vaccinaties te geven. De andere dagen in het ziekenhuis. We zullen elke drie weken ruilen van afdeling. Er zijn er hier vier, Eerste hulp, Chirurgie, Kinderen en een soort van verloskunde. Ben echt heeeel benieuwd hoe het zal zijn. De verpleegkundige leken niet heel druk, maar alles is zo anders! Maandag begin ik op verloskunde. We zullen ook avond en nachtdiensten gaan draaien. Ik heb er heel veel zin in.
Vanmiddag zijn we naar Calinan center geweest, we moesten naar het politie bureau. We moesten een document inleveren en ondertekenen dat we ons aan de regels houden en om te laten zien dat we hier zijn. Alle politieagenten wilden met ons op de foto, dit was zo grappig. Dit was trouwens niet de eerste keer. We zijn zo bijzonder, dat iedereen met je op de foto wilt en iedereen je bijzonder vindt. Ook weer wennen haha.
We zitten in een arm gedeelte van de Filipijnen. De gebouwen zijn oud en vervallen en de mensen hebben weinig geld. Alleen voor de deur van het ziekenhuis is wifi. Dus daar zit ik nu ook, omringt met allerlei kinderen die je heel interessant vinden. Iedereen wil je naam weten en roepen je dan continu na! Best grappig. Kinderen zijn allemaal erg aardig, zo ook het personeel in het ziekenhuis. Iedereen is aardig en vriendelijk. Er is een gezamenlijke keuken waar we kunnen ontbijten, lunchen en avond kunnen eten. Natuurlijk veel rijst. Tegenover het ziekenhuis zitten wat kleine eettentjes waar je redelijk goed kunt eten, volgens de Nederlandse meiden die er nu zijn. Nu is alles dicht, omdat het goede vrijdag is. Maar hier kan je loempia's, pizza en pasta kopen. Dus gelijk geen rijst continu haha.
Morgen staat een tripje Davao gepland. We moeten nog een broek hebben voor ons uniform en een wereldsteker.! Oeps... vergeten. Als het goed is moet ik het daar kunnen kopen. Morgenavond is er een mooie dienst in de kerk voor Pasen, heb ik me laten vertellen. Dus daar willen we ook nog even heen.
Het wordt echt wel even wennen... de Filipijnen is arm en er is weinig. Het zal uiteindelijk wel goed komen :).
Jullie horen weer van me!
Groetjes Jennifer
Dinsdagochtend (31maart) vertrok ik samen met mama uit Goor opweg naar Deventer waar we Brandon gingen ophalen. Vanaf daar reden we daar naar Schiphol. Het waaide echt super hard, en ik had vanochtend al gehoord dat er heel wat vluchten gecancelled en vertraagd waren. Rond 13.00 uur waren we op Schiphol. Samen met mama en Brandon heb ik nog even gelunched. Rond 15.00 uur zouden ook de Jaimy en Jemaine op Schiphol zijn. Dit ging allemaal soepel. De vlucht zou nog steeds om 18.10 uur gaan.
Na het inchecken was het tijd om afscheid te nemen van mama en Brandon. Dat vond ik wel even moeilijk, nu was het zo echt. We gingen snel daarna door de paspoort controle en hoorde toen ook dat onze vlucht flink vertraagd zou zijn. Naja niks aan te doen, maar wel erg balen. Want hierdoor zouden we onze aansluiting in Istanboel missen. Rond 20.30 uur zaten we in het vliegtuig om rond 01.00 uur in Istanboel te landen. Inderdaad onze volgende vlucht gemist. Turkisch airlines zou onze vlucht ombooken en ons een hotel aanbieden. Tja.. er zat niks anders op. Bij de transfer bali ging alles erg langzaam. Eerst zouden we drie dagen in Istanboel moeten blijven, maar hier gingen we niet mee akkoord. Er werd ons nu een vlucht aangeboden van Malasia airlines, via KL en door naar Manila. Wel pas de volgende dag om 15.10 uur. Er was helaas geen andere keuze. De transfer duurde ongeveer 1,5 uur!! Pfff... toen onze bagage ophalen. Ook hier bleek iets mis mee te zijn. Volgens de meneer bij de 'lost en found' bali stond onze bagage nog in Amsterdam. Na 5 minuten was dit toch niet het geval. Na een uur zoeken en wachten, kwam daar toch onze bagage. Nu nog een hotel regelen. Dit ging gelukkig wel snel. Met een busje werden we naar een hotel gebracht. Dit duurde minstens 20min. Ik had geen idee waar we heen gingen, het was donker en we maakte allemaal rare bochten. Het hotel was super mooi. Mooi bed en heerlijke douche. Wel duurde het nog eens een uur voordat we ingechecked waren in het hotel. Toen hadden we ook nog eens maar 2 bedden... dus weer opnieuw naar beneden voor een nieuwe kamer. Om 05.00 uur lagen we dan eindelijk op bed. De volgende dag moesten we alweer om 12.00 uur op het vliegveld zijn. Dus slapen duurde maar kort.. 5 uurtjes helaas. De terugreis met het busje naar het vliegveld duurde maar liefst 1,5 uur. Ik weet niet wat me overkwam. Rijden als een gekke... 3 keer bijna een botsing. Om 14.00 uur op het vliegveld. Werd nog krap.! Snel inchecken en door naar de gate. Deze vlucht ging prima, heerlijk kunnen slapen. Ook de overstap in KL ging prima. Rond 12.00 uur op 2 april kwamen we aan in Manila. Hier moesten we een nieuwe vlucht boeken, omdat we die van de avond ervoor hadden gemist. Na dat we onze tassen hadden opgehaald, vroegen we aan de eerste de beste waar we een nieuwe vlucht moesten boeken. We werden opeens in een busje geduwd, en reden weg.! HELP dacht ik. Dit is waar ze ons zo voor hebben gewaarschuwd, en we zijn er nog geen 5 minuten en trappen er zo in. We werden naar een klein kantoortje van Philippine Airlines gebracht, waar we een nieuwe vlucht konden boeken. Er waren schijnbaar nog maar 5 plekken in het vliegtuig, dus we moesten snel beslissen. We waren zo zat van het reizen, dus wilde eigenlijk wel heeeel graag door! Dus toch maar deze vlucht geboekt, duur grapje maar ja. Moesten pinnen bij de automaat, want door kon het niet, maar dit werkte tot 5x toe niet. Vond het wel eng. Hoop dat het goed ging. Daarna kon het opeens in het kantoortje toch wel. Vreemd...
Na lang wachten, ook deze vlucht was weer vertraagd, kwamen we dan om 21.00 uur lokale tijd toch aan in Davao. Gelukkig stond mam Helen ons al op te wachten. We gingen met een auto eerst even langs een ATM op goede vrijdag is hier alles dicht. Dus wel handig om even wat te hebben. Daarna eten!! M'n buik werd gelijk even getest. Rijst met beef, best lekker. Daarna door naar Calinan. De weg was donker, dus heb er niks van gezien. Ik was inmiddels zo moe dat ik graag naar m'n bed wilde. Marije zat al op ons te wachten. Onze kamer werd laten zien, klein kamertje met 2 stapelbedden. In het huisje zitten nog meer Nederlandse meiden. Dus het is groter dan ik had verwacht. 4 van deze meiden gaan morgen naar huis, dus kunnen wij een groter kamer krijgen. Veel beter. Ik ging daarna gelijk slapen. Ik was kapot. Heerlijk geslapen!
Vrijdag 3 april
Vandaag staat er om 10.00 uur een orientatie gepland met Helen in het ziekenhuis. Helen is de head nurse en wordt ook onze supervisor. Om 9.00 uur opgestaan. Kom ik gelijk in het goede ritme. Gedouched, ze hebben hier alleen koud water brrr echt effe wennen. Durf er niet helemaal onder te staan. Mij veel te koud haha. Gelukkig is het hier warm, vandaag was het 35graden. Wel even wennen. Ook noodles als ontbijt was niet helemaal m'n ding. Was daarna ook wel even misselijk.
De orientatie was leuk. Maar wel echt schokkend. Het is heel oud en arm. Kleine kamers, sommige patienten slapen met z'n zessen op een kamer. Of delen zelfs een bed.
We gaan diensten van 8 uur draaien. De nurses hier draaien 12 uur diensten, maar dat hoeven wij gelukkig niet. Ik ben in de weekenden vrij en ga elke woensdag naar een Health Center om daar vaccinaties te geven. De andere dagen in het ziekenhuis. We zullen elke drie weken ruilen van afdeling. Er zijn er hier vier, Eerste hulp, Chirurgie, Kinderen en een soort van verloskunde. Ben echt heeeel benieuwd hoe het zal zijn. De verpleegkundige leken niet heel druk, maar alles is zo anders! Maandag begin ik op verloskunde. We zullen ook avond en nachtdiensten gaan draaien. Ik heb er heel veel zin in.
Vanmiddag zijn we naar Calinan center geweest, we moesten naar het politie bureau. We moesten een document inleveren en ondertekenen dat we ons aan de regels houden en om te laten zien dat we hier zijn. Alle politieagenten wilden met ons op de foto, dit was zo grappig. Dit was trouwens niet de eerste keer. We zijn zo bijzonder, dat iedereen met je op de foto wilt en iedereen je bijzonder vindt. Ook weer wennen haha.
We zitten in een arm gedeelte van de Filipijnen. De gebouwen zijn oud en vervallen en de mensen hebben weinig geld. Alleen voor de deur van het ziekenhuis is wifi. Dus daar zit ik nu ook, omringt met allerlei kinderen die je heel interessant vinden. Iedereen wil je naam weten en roepen je dan continu na! Best grappig. Kinderen zijn allemaal erg aardig, zo ook het personeel in het ziekenhuis. Iedereen is aardig en vriendelijk. Er is een gezamenlijke keuken waar we kunnen ontbijten, lunchen en avond kunnen eten. Natuurlijk veel rijst. Tegenover het ziekenhuis zitten wat kleine eettentjes waar je redelijk goed kunt eten, volgens de Nederlandse meiden die er nu zijn. Nu is alles dicht, omdat het goede vrijdag is. Maar hier kan je loempia's, pizza en pasta kopen. Dus gelijk geen rijst continu haha.
Morgen staat een tripje Davao gepland. We moeten nog een broek hebben voor ons uniform en een wereldsteker.! Oeps... vergeten. Als het goed is moet ik het daar kunnen kopen. Morgenavond is er een mooie dienst in de kerk voor Pasen, heb ik me laten vertellen. Dus daar willen we ook nog even heen.
Het wordt echt wel even wennen... de Filipijnen is arm en er is weinig. Het zal uiteindelijk wel goed komen :).
Jullie horen weer van me!
Groetjes Jennifer
-
03 April 2015 - 17:29
Priscilla Sluijs:
Gelukkig ben je uiteindelijk op de goede plek terecht gekomen en zit je veilig aan de andere kant! Koud douchen en veel rijst eten is natuurlijk niet echt jou pakkie-an, maar daar wen je snel genoeg aan. Super goed dat je er bent en wat zullen ze blij zijn met je hulp! Bloeddrukmeter al afgeleverd? Doe voorzichtig en geniet van je tijd daar. -
04 April 2015 - 10:12
Joke:
Leuk verslag Jen, je hebt wel gelijk je vuurdoop gehad met zo'n reis. Fijn dat je je ervaringen met ons wil delen. Heel veel succes! groetjes, Marco en Joke xxx
-
04 April 2015 - 10:52
Dries:
Hoi Jen
wat een verslag zeg geweldig, de reis ging allemaal niet normaal, zacht uitgedrukt, wat een gedoe verschrikkelijk, dat was al een belevenis apart,maar gelukkig veilig aan gekomen, nu kan het echte werk beginnen, wij wensen je alle succes daar bij,
Liefs Oma en Opa -
05 April 2015 - 20:18
Petri Van T Hoff:
Hoi lieve Jennifer,
Mooi verslag geschreven, fijn dat je veilig bent aangekomen! En fijn dat je je ervaringen met ons wilt delen. We wensen je een goede tijd toe.
Lieve groeten Marco en Petri. -
06 April 2015 - 19:40
Mama:
hey lieverd, inmiddels alles natuurlijk al lang gehoord, maar leuk om nog eens na te kunnen lezen. Blijf vooral zo schrijven heb je een leuk dagboek.
Xxx mama -
06 April 2015 - 19:59
Teunie Grootenboer:
Hallo Jennifer,
Je hebt inderdaad een zeer complexe reis gehad maar gelukkig veilig aangekomen.
Ik ben benieuwd naar al je ervaringen.
De gezondheidszorg is daar heel anders als in Nederland.
Ik wens je heel veel succes en een leerzame stage.
Groetjes van Teunie Grootenboer -
06 April 2015 - 21:49
Marco:
leuk verslag jen! Even wennen, maar gaat helemaal goed komen. Veel plezier met je eerste stage dagen. Xxx -
07 April 2015 - 19:10
Petra Spenkelink:
Wat een verhaal,mooi om te lezen.
Had natuurlijk al wel Wat van jouw moeder gehoord.
Gelukkig goed over gekomen. Heel veel succes..
Gr.petra -
08 April 2015 - 22:45
Ien:
heb je blog gevonden,zoals je ziet.
Wat een onderneming,om er te komen!
Wij blijven je volgen,lieverd!
Veel succes daar. De mensen boffen maar met jou!
Liefs van opa Daan en oma Ien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
